۱۳۸۸ تیر ۲۵, پنجشنبه

دخترانمان را به چه کسانی ندهیم؟


با یک نگاه اجمالی وسریع به خانواده ها و دوستان و آشنایانی که از خشونت خانوادگی رنج می برند و خیلی ساده مرد خانواده به خودش اجازه می دهد که همسر وفرزندانش را ضرب وشتم کند به یک فرمول رسیده ام.


ملت، دخترانتان را به کسانی که :

پرپرچه ها را نمی شناسند ندهید. به کسانی که رویا ندارند ندهید. به کسانی که کتاب نمی خوانند ندهید. به کسانی که شعر نمی دانند ندهید. به کسانی که از طبیعت لذت نمی برند دختر ندهید. دخترانتان را به خانه کسانی که خودشان را عقل کل می دانند نفرستید. قبل از آنکه از داماد بپرسید چقدر درآمد دارد ببینید چه کتاب هایی خوانده است. از چه فیلمی حظ می کند. و با چه شاعری دم خور است. فصل مشترک همه ی کسانی که همسرانشان را و فرزندانشان را به ویژه دخترانشان را ضرب وشتم می کنند را بی سوادی فرهنگی یافته ام. کتاب نخوانی که بیماری مشترک ماست با همزاد خود تنبلی مزمن مردانه بلای جان دختران سرزمین ما شده است که حتی در محیط خانه هم احساس امنیت نمی کنند. ملت دخترانتان را به کسانی که کتاب نمی خوانند ندهید.

۱۳۸۸ تیر ۲۳, سه‌شنبه

در سوگ دماوند


براستی آیندگان چه خواهند گفت؟ فرزندان فرزندان ما چه خواهند گفت؟ از همین حالا شرمنده ایرانیانی هستم که بعداز ما بر این خاک خوب مهربانی قدم می گذارند و با کنایه از ما نیاکانشان یاد می کنند که چه خیره سرانه برجسته ترین نماد سرزمینمان را تاراج کردیم. به ما خرده خواهند گرفت و از نیاکان ابله و بی تدبیرشان یاد خواهند کرد که دماوند همیشه جاودانمان را خراشیدیم که بلای ممکلتمان را برراههایش پاشاندیم که آسفالتش کردیم، که ما چه خیره سرانه همه دستاوردهای حفاظت مناطق طبیعی را به مسخره گرفتیم. که با محاسبه ای غلط و عدم درک صحیح از توسعه یادگار نیاکان نیاکانمان را به بدترین شکل ممکن به فرزندان فرزندانمان تحویل دادیم. جاده آسفالته در دامنه دماوند چه معنایی دارد؟ نزدیک ترین معنایش این است که مسوول بی کفایتی برای رفیق پیمانکارش کاری جور کرده است. من معنای دیگری ازاین اقدام نابخردانه نمی فهمم.


۱۳۸۸ تیر ۱۹, جمعه

پیشروی مناطق پرآب در خرداد ماه

گزارش جالب مهار بیابان زایی در خصوص پیشروی سبز در خرداد ماه سالجاری را از اینجا بخوانید. این گزارش که توسط محمد درویش در تارنمای مهار بیابان زایی قلمی شده می افزاید: بررسی نقشه‌های وضعیت خشکسالی ایران از مهر ۱۳۸۷ تا پایان خرداد ۱۳۸۸ نشان می‌دهد که لکه‌های سبز رنگ گام به گام در حال پیش‌روی هستند. کافی است به آخرین گزارش نگارنده - با عنوان: روزگار خشک گربه ایران - که وضعیت کشور را تا پایان اردیبهشت ماه ارزیابی کرده بود، مجدداً بنگرید تا دریابید که شمار این لکه‌های خوش‌رنگ که نوید ترسالی و گریز از خشکسالی را می‌دهند، چگونه از ۵ به ۱۲ افزایش یافته و اینک علاوه بر نطنز، ایرانشهر، چاه بهار، بیرجند و تربت جام؛ مناطق بیشتری در اطراف شهرستان‌های کاشان، کنگاور، ماکو، یزد، رفسنجان، خاش و رباط به رنگ سبز آغشته شده‌اند. همچنین به موازات پیش روی رنگ سبز، شاهد عقب‌نشینی گام به گام رنگ قرمز در نواحی جنوب و غرب کشور هم بوده‌ایم، به نحوی که از ۹ لکه‌ی قرمز رنگ – که نشان‌دهنده‌ی شدت خشکسالی بیش از ۶۰ درصد میانگین ۳۰ ساله است – اینک به سه لکه‌ی محدود خشکسالی بسیار شدید در اهواز، بهبهان و لار رسیده‌ایم.

۱۳۸۸ تیر ۱۷, چهارشنبه

۱۳۸۸ تیر ۱۳, شنبه

غرور ايراني بودن


از اين که ايراني‌ها دنيا را به نام دين يا به نام آزادي به آتش و خون نکشيده‌اند، از اين که مردم سرزمين‌هاي فتح شده را قتل عام نکرده‌اند و دشمنان خود را گروه‌گروه به اسارت نبرده‌اند، از اين که در روزگار قديم يوناني‌هاي مطرود را پناه داده‌اند؛ ارامنه را در داخل خانه‌ي خويش پذيرفته‌اند؛ جهودان و پيغمبرانشان را از اسارت بابل نجات داده‌اند؛‌ از اين که در قرن‌هاي گذشته جنگ صليبي بر ضد دنيا راه نينداخته‌اند و محکمه‌ي تفتيش عقايد درست نکرده‌اند؛ ازين که ماجراي سن بارتلمي نداشته‌اند و با گيوتين سرهاي مخالفان را درو نکرده‌اند؛ ازين که جنگ گلادياتورها و بازي‌هاي خونين با گاو خشم‌آگين را وسيله‌ي تفريح نشمرده‌اند؛ ازين که سرخ‌پوست‌ها را ريشه‌کن نکرده‌اند و بوئرها را به نابودي نکشانيده‌اند؛ ازين که براي آزار مخالفان ماشين‌هاي شيطاني شکنجه اختراع نکرده‌اند و اگر هم بعضي عقوبت‌هاي هولناک در بين مجازات‌هاي عهد ساسانيان بوده است آن را همواره به چشم يک پديده‌ي اهريمني نگريسته‌‌اند و ازين که روي هم رفته ايراني‌ها به اندازه‌ي ساير اقوام کهنسال دنيا نقطه‌ي ضعف اخلاقي نشان نداده‌اند احساس آرامش و غرور مي‌کنم


دکتر عبدالحسين زرّين‌کوب



منبع خبرگزاری مستقل محیط زیست ایران
.

 
UA-1860095-1