دور روزگاران با انتشار 337 پست یکساله شد. در ایام نوروز سال قبل در چنین روزهایی تصمیم گرفتم که به اهالی وبلاگستان بپیوندم، ازاین تصمیم خوشحالم ، دور روزگاران به من کمک کرد تا پیوندهایم را با دوستان و سرزمین محکم تر کنم و خوشبختانه دایره دوستانم را افزایش دهم. از خوانندگان این ستون مطالب زیادی آموختم و از گردش در نوشته های دیگران چیزها آموختم. سعی کردم که آموخته ها و تجاربم را با دیگران قسمت کنم و در تجربه های دیگران سهیم شوم. حالا یکسا ل گذشته است، اگرچه از این تصمیم خوشحالم ولی نتواستم به اهداف دور روزگاران دست پیدا کنم . دلم می خواست که فرصت و توان آن را داشتم که بعضی از موضوعات مبتلا به محیط زیست و توسعه کشورم را با دانش بیشتری موشکافی کنم. و راه حل های قابل انجام ارایه دهم. ولی متاسفانه دور روزگاران نتوانست به سطح یک رسانه قابل اعتنا در موشکافی و ارایه رهیافت های قابل انجام ارتقاء پیدا کند. از نوشته های مربوط به انتقال تجربه و برخی خاطرات که بگذریم ، گاهی تا حد یک رسانه زرد سقوط کرده است. گذاشتن مطالب و عکس ها و ویدیوهای دیگران اگر بدون ارایه بازخورد نویسنده تارنما باشد که ارزشی ندارد. ( پست های یک ماه گذشته را مرور کنید) فقط رفع تکلیف است ، فکر می کنی که رسانه ای داری ولی در اصل چند لینک داده ای. دور روزگاران درجلب شمار زیاد مخاطب هم موفق نبود. دور روزگاران روزانه حدود 100 مخاطب ثابت دارد که در میان پارسی زبانانی که به اینترنت دسترسی دارند رقم ناچیزی است. دور روزگاران از نظر فنی هم ظرفیت حل مشکلات فنی تارنما را نداشت. مثلا هنوزهم سیستم کامنت ایراد دارد می خواهم از شر این هالو اسکن خلاص شوم دوستی قول داده که کدی بدهد که تا امروز کامنت های موجود درسیستم هالو اسکن بماند و دوباره به بلاگ اسپات برگردیم با این امکان که امکان نوشتن کامنت در فایر فاکس و اینترنت اکسپلور وجود داشته باشد ولی نشده و از طرفی به دلیل سواد کم نویسنده این تارنما درزبان طراحی وب تا امروز نتوانسته ایم این مشکل را حل کنیم. با این حال دور روزگاران به حیات خودش ادامه خواهد داد و ازهمه شما خوبان که این کلمات را برای خواندن قابل دانسته اید تشکر می کند.
