۱۳۸۶ اسفند ۲۹, چهارشنبه

دلم گرفته است

دلم گرفته است عجیب گرفته است و قتی که شوربختانه آمار مرگ ومیر جاده ای به گواهی گزارشی که دانشگاه هاروارد درپانزدهم اسفند ماه امسال منتشر کرد در کشورم بالاترین آمار در دنیا است و قتی که در آستانه نوروز 22 نفر از دانشجویان موسسه غیر انتفاعی خیام مشهد در آتش می سوزند. وقتی می شنوم که در كيلومتر 35 محور انديمشك- خرم‌آباد نيم‌ساعت بعد از آتش‌سوزي، خودروي آتش‌نشاني به محل می رسد و 22 نفر از جوانان کشورم کباب می شوند نمی توانم خودم را به نفهمی بزنم . میزان مرگ ومیر ناشی از حوادث رانندگی در ایران 44 نفر در 100000 نفر جمعیت است . این میزان بالاترین آمار در همه ی مناطق جهان است. کشته شدن 22 نفر دانشجو شوخی نیست. در کجای دنیا دانشجویان و محصلین برای گردش علمی کشته می شوند.


سفرهای نوروزی در راهند. مردم در راهند. مردم در راهها کشته خواهند شد و ما عادت کرده ایم که بشنویم فلانی مفت مفت توی جاده مرد. باید این عادت را ترک کنیم . باید دیدگاهمان را از نکوهش قربانیان تصادف . به ارایه برنامه جامع کاهش تصادفات جاده ای تغییر دهیم. باید برای پیشگیری از وقوع تصادف ارایه خدمات به قربانیان در صحنه تصادف و ارایه خدمات توانبخشی به قربانیان بعداز تصادف تلاش کنیم. در این میان البته که فرهنگ رانندگی مهم است ولی ایمنی خودرو و طراحی جاده ها هم مهم ترند. کاهش رنج و اندوه جاده ها فقط وظیفه پلیس نیست . رسانه ها .‌ سازمان های مردمی وزارت بهداشت وزارت راه قانون گذاران شرکت های خودرو سازی موسسه استاندارد هم نقش دارند. برای کاهش تصادفات جاده ای باید یک سازمان با اختیارات و مسوولیت و بودجه کافی همه اقدامات مربوط به افزایش ایمنی جاده ها را هدایت کند. تصادفات جاده ای قابل پیشگیری است .مردن در خیابان و جاده مرگی غیر ضروری است . هیج دلیلی ندارد که آدم در خیابان با تصادف کشته شود. امروز سوئد برنامه ریشه کنی تصادفات جاده ای و مر گ و میر ناشی از این مصایب را در دستور کار دارد. به امید روزی که هیچ کس در جاده های ما کشته نشود. .

 
UA-1860095-1