شوفري

آقا اين شوفرهاي تهروني يا شايد ايروني خيلي از خود راضي تشريف دارند. اصلا تنها كاري كه مردم اين خاك خوب در انجام دادنش عجله دارند همين رانندگي است. زندگي در تهران خيلي كندتر از خيلي جاهاي ديگر دنيا ست. اين كندي دلايل زيادي دارد كه شايد مهمترينش زير ساخت هاي اقتصادي و مدل پول ساختن در اين اقتصاد باشد كه جاي بحثش اينجا نيست ولي همين مردم كند وقتي كه شوفري مي كنند به تنها چيزي كه فكر نمي كنند ايمني جاده اي است. مي گويند آقا حالا كه وضع خوب شده بايد چند صباح قبل را مي ديديد . ولي اصلا اين وضع خوبي نيست . تصادفات رانندگي در اين سرزمين يك اپيدمي است و جزئي از هزينه هاي رانندگي حساب مي شود. مردم در اينجا به طرز شگفت انگيزي عادت دارند كه تصادف كنند. شگفت انگيزترين بخش رانندگي مردمان صرفه جويي در استفاده از چراغ راهنما و چراغ خودرو است. شايد شعار لامپ اضافه خاموش به اين حوزه هم كشيده شده است و مردم فكر مي كنند با صرفه جويي در روشن كردن چراغ به محيط زيست خدمت مي كنند. حتي بعداز اذان مغرب هم از روشن كردن چراغ طفره مي روند . شوفري در اين خاك داستان غريبي است. خيلي چيزها مي شود از شوفري مردمان اموخت.