زمانی که در دبیرستان بودم تابستان ها در مغازه عکاسی یکی از آشنایان خانوادگی مان شاگردی می کردم . روزی 10 تومان. آخرهفته ها استاد کارم ( یعنی رییسم ) 7 دانه اسکناس پاره پوره ی 10 تومانی یعنی هفتاد تومان مزد می داد. درآن زمان اگرکسی می خواست فیلمبرداری کند باید فیلم آپارات سوپر8 را مصرف می کرد. معنی این نکته اینست که ما فیلم گرفته شده مشتری را که سه دقیقه بود به شرکت آگفا در آلمان پست می کردیم تا ظاهر شود. حالا به مدد تکنولوژی مثل آب خوردن می شود فیلم گرفت و پست کرد تا همه ببینند. از دستگاه آپارات و اتاق مخصوص هم خبری نیست. تصمیم گرفته ام هر از گاهی یک فیلم 15 ثانیه ای بگیرم و شهر و اطراف و محل زندگیمان را به شما نشان دهم . چون آپ کردن فیلم طول می کشد و من هم وقت زیادی ندارم (درمقیاس امروزی) . فعلا حجم ویدیو را کم کرده ام.
