۱۳۸۷ فروردین ۱۴, چهارشنبه

زاویه دیگری از جشن بزرگ نوروزی ایرانیان در نیویورک

جمعیت یک صدا فریاد می زد ایران ایران، مادیسون اونیو پربود ازایرانیانی که با افتخار نام کشورشان را فریاد می زدند. کودکان از بزرگترها درمورد آیین ها می پرسیدند. حاجی فیروز عمونوروز، هفت سین واین همه سبزه. دخترم می گفت یعنی هر شهری یک لیتل دنس دارد. گفتم معلومه که دارد ایران کشور بزرگی است ما هزاران سال است که درفلات ایران زندگی می کنیم.. دراین فلات اشک ها ریخته ایم ، شادی کرده ایم ، زاری کرده ایم و رقصیده ایم. ما ایرانی هستیم . کرد هستیم لر هستیم بلوچ هستیم سیستانی هستیم عرب هستیم گیلک هستیم مازنی هستیم تالشی هستیم ترکمن هستیم اصفهانی هستیم بندری هستیم و البته همه امان ایرانی هستیم.

همه چیزش خوب بود این جشن نوروزی تنها نکته ای که پاسخی برای آن نداشتم اشکال مختلف پرچم بود. البته که همه ی انواع پرچم ها سه رنگ بودند ولی هرکدام شکلی داشتند و البته که صاحبان پرچم ها پرچم شان را پرچم ایران می دانستند.
پرچم نشانه ای است که می توان آن را لوگوی ملت پنداشت وبه عنوان مثال در مناسبت های رسمی مثل پیروزی در مسابقات ورزشی درسایر کشورها برافراشته می شود. پرچم ها درطول زمان تغییر می کنند. ملت ها تغییر را می پذیرند. پرچم یک قرارداد است. پرچم شاخص همبستگی ملت ها است . چند رقم پرچم هیچ چیزی را نشان نمی دهد به باور من تنها چیزی را که نشان می دهد شکاف های عمیق میان یک ملت است. ولی ما چند رقم لوگو داریم که نمی دانستم چگونه این موضوع را برای دخترم توضیح دهم. مردی پرچم می فروخت جالب اینکه این مرد نیویورکی فروشنده انواع و اقسام پرچم های ایرانی بود سه رنگ ساده ٍ ، سه رنگ شیر و خورشید داربا شیرو خورشید کوچک، پرچم شیرو خورشید دار با شیرو خورشید درشت، پرچم با نشان جمهوری اسلامی .

و این جماعت ایرانی هرکدام یکی از این انواع را حمل می کردند. عجب جامعه عجیب و غریبی . تا کنون ملیت های زیادی رادیده ام ولی هرگز با چنین مشکلی روبرو نشده ام .
اول صبح آقایی با عصبانیت با پرچم فروش دعوا کرد و به او گفت حق نداری پرچم با نشان جمهوری اسلامی بفروشی ، پرچم فروش ترسیده بود می گفت به خدا من نمی دانستم این پرچم ایران نیست . مرد عصبانی رفت. با پرچم فروش صحبت کردم گفتم نترس ایرانی ها دارای سلایق مختلفی هستند تو می توانی جنست را بفروشی. خیال می کنم توهین به پرچم کنونی کشور توهین به همه ملتی است که زیر این پرچم زندگی می کنند. توهین به مرزبانانی است که زیر این پرچم از مرزهای ملک پاسداری می کنند. توهین به پرچم کنونی کشور توهین به همه دلاورانی است که زیر این پرچم ازخاک سرزمین پاسداری کردند. البته ما وظیفه داریم که ازپرچم های قبلی کشورمان هم به نیکی یاد کنیم و پاسدارآن باشیم .چرا که پرچم نشان ملت است و گویای دورانی از حیات یک ملت است ولی اگر با دولتی مشکل داریم دلیل نمی شود که به پرچم های قبلی یا فعلی کشورمان توهین کنیم. فکر می کنم این شکاف پرچمی میان ملت ایران آه ملت هایی است که درخیابان های تهران پرچم هایشان را آتش می زنیم تا زمانی که رسانه های کشور پرچم ها را نشان دولتها می دانند نه ملت ها و مثلا براحتی نظاره گر سوزاندن پرچم ملت 300 میلیونی آمریکا هستند بر مردمانی که پرچم را نشان دولت می دانند نه ملت نمی توان خرده ای گرفت. ازماست که برماست





. . .

 
UA-1860095-1