جا دارد به افتخار کسانی که این امکان را در اختیار ما گذاشته اند که با هم مرتبط شویم یه هورای بلند بکشیم. نخست برای دانشگاه ام آی تی که کامپیوتر را ساخت و بعد برای پروژه آرپانت در وزارت دفاع آمریکا که در سال1969 برای نخستین بار آن لاین شد. در دهه 80 میلادی پروتکل تی سی پی آی پی جایگزین پروتکل های اولیه شد و امکان استفاده و ارتباط آن لاین میان کالج ها و موسسات آموزشی را فراهم آورد. به موازات پروژه آرپانت وزارت دفاع آمریکا چندین شرکت خصوصی در دهه 80 به گسترش و ایجاد شبکه جهانی اینترنت کمک کردند. در دهه 90 اینترنت جهانگیر شد و در هزاره سوم به اکثرنقاط دنیا رسید.
ایرانی های خوش ذوق و فرهنگ دوست دست بکارشدند و میوه های فرهنگ سرزمین را در شبکه گذاشتند. حالا هیچ کس نمی تونه جلوی این ارتباط جهانی را بگیره. جمع های دوستان هم فکر در این سامانه تشکیل شده و بیش از هرزمان دیگری دوستان با همدیگر در ارتباطند. آن هم ارتباطی ازنوع نوشتار که برای همیشه می مونه. من به عنوان کسی که اولین تصویری که از کامپیوتر در ذهن داره یک کامپیوتر چند هزارکیلویی و به اندازه یک اتاق با قابلیتی به مراتب کمتر از یک پی سی در پیتی امروزی است نمی تونم که مراتب بهت خودم رو از این تکنولوژی اعلام نکنم. به هرحال غرض از این مقدمه این بود که امروز به طور تصادفی شاهنامه فردوسی را در قالب یک سایت پیدا کردم . احتمالا شما دوستان قبل ازمن با این سایت آشنا شده اید به هر حال جا داره از کسانی که زحمت کشیده اند و شاهنامه را آن لاین کرده اند تشکر کرد.
