مطالب ادامه در پاسخ به درخواست هموطنانی که در لاتاری گرین کارت 2008 برنده شده اند می آید. این مطالب مشاهده های نگارنده است و ممکن است با نظرات سایر ایرانیان ساکن آمریکا متفاوت باشد.
کشور آمریکا، کشور مهاجران است . به جزآمریکایی های بومی که شامل اسکیموها، سرخپوستان و ساکنان جزایر هاوایی می باشند بقیه ساکنان این کشور 300 میلیونی مهاجرانی هستند که برای زندگی در سرزمین نو رنج سفر را به جان خریده اند و در طول 5 قرن در این سرزمین ساکن شده اند. اینجا سرزمین رنگ ها و نژادها و مذاهب است. به نظر می رسد آمریکاییان بیشتر از سایر ملل به تحمل دیگران پرداخته اند به عنوان مثال داشتن حجاب اسلامی در محیط های اداری، دانشگاهها و مدارس پذیرفته شده است. بعضی از دوستان نگرانند که چگونه در اینجا حجابشان را حفظ کنند و آیا مردم به آنها چپ چپ نگاه نخواهند کرد. اینجا کسی با حجاب شما کار ندارد و داشتن حجاب اسلامی همانقدر عادی است که پوشیدن لباس ساکنان جزایر هاوایی.
اینجا مردم به ویژه در شهرهای کوچک مناسک مذهبی را به طور مستمر به جا می آورند. در بسیاری ازشهرها مشروب فروشی وجود ندارد و خرید وفروش مشروب ممنوع است. به دست گرفتن نوشابه الکلی با درب باز جریمه و زندان دارد. الکل فروشی ها وسیگار فروشی ها مالیات بالایی می پردازند. مشکل مواد به ویژه در دبیرستان ها وجود دارد. ولی میزان مصرف مواد ازایران بیشتر نیست. ( همانطور که می دانید ایران بالاترین میزان سرانه مواد مخدر افیونی درسراسر جهان را دارد)
کارمندان ادارات به طور شگفت انگیزی ( به طور معمول) در اداره نشسته اند که کار شما را انجام دهند ( موارد استثناء هم وجود دارد مثل هرچیز دیگری).
آمریکا را سرزمین فرصت ها نامیده اند. این را دوستان آمریکایی قبول ندارند ولی برای مهاجرانی که از کشورهایی با امکانات محدود می آیند دیدن این همه زمین، آب، کوه ، جنگل و امکاناتی که برای شهروندان در نظر گرفته شده است مفهوم فرصت می دهد. به عنوان مثال هرشهر چند کتابخانه عمومی دارد که با نشان دادن قبض آب و برق یا تلفن می توانید عضو کتابخانه شوید. این قبوض نشان می دهند که شما دراین محدوده جغرافیایی ساکن هستید. بعدازعضویت درکتابخانه به آرشیو کاملی ازفیلم های سال های اخیر و قبل ازآن دسترسی پیدا می کنید به طور رایگان می توانید دهها فیلم و کتاب به امانت بگیرید. اگر کتابی در کتابخانه محل نیست برایتان از شهرهای اطراف سفارش می دهند و همه این امکانات رایگان است. ما به این امکانات فرصت می گوییم ولی نسل جدید آمریکایی ممکن است فکر کنند که این ها امکانات اولیه ای است که هرجامعه ای دارا می باشد.
هزینه دوا ودکتر اینجا خیلی بالاست. بیمه هم گران است.و خیلی ازمردم بیمه ندارند. خدا نکند کسی مریض شود یا دندان درد داشته باشد . برای عصب کشی و پرکردن یک دندان گاهی اوقات تا 3000 دلار باید بپردازید. یک عکس ساده رادیوگرافی تا 1000 دلار خرج برمی دارد یک شب خوابیدن در اورژانس هم چیزی حدود 4000 تا 5000 دلار هزینه دارد. اعمال جراحی و بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه که به صدها هزار دلار بالغ می شود. در ایران وجود خانه ها ی بهداشت و ارایه خدمات اولیه بهداشتی نعمت بزرگی است که باید قدربدانیم و همینجا برای دکتر ملک افضلی و دکتر پیله رودی و سایر استادانی که سیستم شبکه بهداشت را درایران راه انداخته اند کلاه از سربرداریم. اینکه درایران مراقبت های دوران بارداری و بعداز زایمان به صورت رایگان به شهروندان ودر روستاها ارایه می شود و یا پوشش واکسیناسیون بالای 90 درصد است یا اینکه به سادگی حداقل برا ی مراقبت های اولیه به پزشک دسترسی داریم نعمت بزرگی است . قبل از سفر به آمریکا چک آپ کامل کنید. واکسیناسیون بچه ها را کامل کنید. دندان هایتان را سرویس کنید. مقداری داروهای اولیه بردارید. و دعا کنید که مریض نشوید.
خوشبختانه می توانید با استفاده ازاینترنت پاسخ به همه سوالاتتان را درمورد زندگی در اینجا پیدا کنید. همچنین کتاب راهنمای جامع زندگی و کار در آمریکا ترجمه خانم ها یوسفی ، میثاقی و میری از انتشارات نشر اشتیاق کتاب کامل و ارزشمندی است حتما بخوانید
همچنین برای کسب اطلاع از چگونگی فرآیند دریافت گرین کارت لاتاری می توانید وبلاگ جالب خاطرات گرین کارد لاتاری را بخوانید. .
