همانطور که می دانید به دنبال انتشار گزارش برونتلند در سال 1987 و با برگزاری کنفرانس زمین در ریو به سال 1992 پارادایم توسعه پایدار به صورتی فراگیر وارد ادبیات توسعه شد و کوشندگان حفاظت محیط زیست برندگان اصلی این تحول بودند، آنجا که حفظ محیط زیست به عنوان یکی از ستون های اصلی توسعه درکنار ستون های اقتصادی و اجتماعی قرار می گرفت. ورود چنین تفکری به عرصه های محیط زیست مسوولیت مسوولان و سیاستگزاران زیست محیطی را نیز دو چندان کرد ،چرا که لازم آمد که سیاستگزاران و مدیران سازمان های محیط زیستی دانش خود را در مورد رابطه علوم اجتماعی و اقتصاد با محیط زیست ارتقا دهند.
به نظر می رسد چند روز قبل یکی از مدیران محیط زیست در تهران ضمن تحلیل اثرات سهمیه بنزین اشاره کرده اند: این سیاست باعث ازبین رفتن مساغل کاذبی مثل مسافر کشی می شود.
آیا مسافر کشی شغل کاذب است؟ شغل کاذب چه صیغه ای است؟ سیگار فروشی یا کوپن فروشی چطور؟ سیگار فروشی کاذب است چون جنس مضر به دست مصرف کننده می رساند یا اینکه فروشنده دکان و دستگاه ندارد. علم اقتصاد در این باره چه می گوید . حامد قدوسی بر این مطلب تحلیلی نوشته اند که خواندنی است.
