کیلان در 65 کیلومتری شرق شهر تهران قرار گرفته است. می گویند به همراه شهر دماوند یکی از قدیمی ترین سکونت گاههای آریایی ها ست . این شهر در واقع درشمال رشته کوه قره قاج که جنوبی ترین رشته البرزاست واقع شده است. انار در جنوب این شهر و در ساران فراوان است. از آن انارهای صادراتی درجه یک که گیر خیلی ها نمی آید. سیب و آلو و گلابی هم هست ولی شهرت کیلان به زرد آلو و گردوی کیلان است. محلی ها به درخت گردو جوز درخت می گویند و بعضی ها به فسنجان خورشت گردو. در فصل پاییز یعنی آغاز مهر ماه بعداز آنکه درخت ها را تکاندند و گردو ها را جمع کردند هر رهگذری می تواند به زیر درخت ها برود و گردوهایی که تک و توک در سرشاخه ها همچنان مانده اند و با بادی یا نوک کلاغی به زیر می آیند را جمع کند به این کار ولیزونه می گویند. یک سال درپاییز و در موسم ولیزونه نزدیک نصف گونی گردو را به تواتر در طول 3- 4 هفته جمع کردم . گردوی روغنی خیلی رسیده . از آن گردوهایی که وقتی به زمین می رسند از پوست سبزشان در می آیند. گردو ها را پهن می کردم در کنار بخاری نفتی تا خشک خشک شوند ونان و پنیر و گردو صبحانه ی هر روزمان بود. آن وقت ها دکتر بودم یعنی طبابت می کردم و در منزلگاه پزشک در میانه مرکز بهداشت زندگی می کردم . روزی که می خواستم از آن درمانگاه به محل دیگری نقل مکان کنم یک درخت گردو در حیاط مرکزبهداشت نشاندم . خیلی دوست دارم ببینم درخت بزرگ شد یا از بین رفت.
