چندی است که با تعدادی از جوانان فامیل در تماس هستم و در مورد مسایل مختلف به ویژه کسب و کار گفتگو می کنیم. این دوستان جوان به طور عمده در داخل کشور زندگی می کنند. نکته عجیبی که در میان همه ی این دوستان توجه ام را جلب کرده تصور غیر واقعی این عزیزان از کسب و کار و موفقیت است. به طور اصولی این جوانان که در دهه سوم زندگیشان هستند به دنبال راحت ترین کم دردسر ترین و میان بر ترین راه برای موفقیت اقتصادی و حتی علمی دانشگاهی هستند. در حالی که تجربه نگارنده این سطور که شانس گفتگو ودیدار بسیاری از موفق ترین آدم ها در جامعه ایرانی و سایر جوامع را داشته چیز دیگری است. به طور اساسی خیال می کنم که برای موفقیت شانس و تصادف و غیره استثنا است و تنها راه موفقیت سخت کوشی، تلاش، خوب کار کردن، کار با هدف انجام دادن و دانایی در موضوع مورد کار است. با تنبلی، خیال پردازی، تا لنگ ظهر خوابیدن، حسادت، خودبزرگ بینی مردمان موفق نمی شوند که کاری کارستان کنند و گره ای از مشکلات باز کنند. کم فروشی، از کار زدن و گند کاری ممکن است که در کوتاه مدت جواب دهد و لی به خصوص در زمانه عصر اطلاعات که خورشید به سرعت از پشت ابرها خارج می شود تنها با انجام دادن درست کارها و تلاش خستگی ناپذیر می شود در عرصه های علمی یا اقتصادی به معنای واقعی موفق شد. البته در این محاسبه حساب رانت خواران را جدا در نظر گرفته ایم پر واضح است که ممکن است آدمهایی بی لیاقت به سبب رانت های حکومتی در جوامع مختلف ثروت اندوزی کنند و آدمهایی موفق به نظر برسند روی سخن من با مردمانی است که بدون دغل کاری می خواهند موفق شوند. تنها راه موفقیت کار و ارایه کار نیکو وانکشاف اقتدار از حوزه های دانایی همراه با تلاش خستگی ناپذیز است.
