چندی است که کارزارسد سیوند برای پاسداشت بخشی از تاریخ و هویت سرزمین ایران، توسط شماری از دوستداران این مرزبوم درجریان است. سد خاکی سیوند که بر روی رودخانه پلوار و در نزدیکی تنگه بلاغی و دشت پاسارگاد واقع شده است و زمزمه آبگیری آن گاه و بیگاه بگوش می رسد . امروز به عنوان نماد مبارزه با هویت ملی و تخریب میراث نیاکان درآمده است.تنگه بلاغی که می توان آن را به عنوان یکی از بی مانندترین موزه های تاریخی در عین حال از مهمترین پروژه های تحقیقاتی و پژوهشی جهت شناخت بخش عظیمی از تاریخ و تمدن این قوم در نظر گرفت در تدارک غرق شدن است.
با غرق شدن تنگه بلاغی بیم تخریب پاسارگاد می رود. ما به عنوان وارثان این سرزمین، اگر چه در طول تاریخ نشان داده ایم که سر خوشی با پیشینیانمان نداریم و به ویژه در سالهای اخیر با عینک سیاه و سفید هر گذشته ای را به سخره گرفته ایم و در زمان حاضر با کم لطفی شگفت انگیز مزار هنرمندانمان را شکافته ایم و دست از تخریب سنگ مزار کسی که می گفت همه ی هراس من از مردن در سرزمینی است که مزد گور کن از آزادی آدم افزون است دست برنمی داریم، ولی این دلیل آن نمی شود که به آبگیری سد سیوند اعتراض نکنیم.
بگذارید، برای فرزاندانمان جوابی داشته باشیم وقتی با تعجب تاریخ معاصرمان را می خوانند و از ما می پرسند اینکه معادله پیچیده ای نبود شما که گوش فلک را کر کرده بودید از هوش سرشار ایرانیان، چرا چنین نابخردانه به میراثمان آب گرفتید. شما چه ملت عجیبی بودید در سالهای اوایل هزاره سوم برای یک پروژه تولید انرژی در مقابل دنیا ایستادید و آمده شدید که با بمباران خصم کشور را 100 سال به عقب ببرید چون به تصمیمتان اعتقاد داشتید ولی در مقابل تصمیم چند نفر از کارشناسان وزارت نیرویتان نیستادید.
فرزاندانمان با تعجب به ما نگاه خواهند کرد و خواهند پرسید چرا برای یک فیلم بچه گانه بمب گوگلی ساختید و شلوغ کردید؟ حتمن برایتان دردسری نداشت چون در همان زمان دولتتان هم اعتراض کرده بود. به ما خواهند گفت شما چه نان به نرخ روز خور هایی بودید. با اعتراض به 300 به وجدانتان که برای پاسداشت سرزمین شما را مواخده می کرد جواب دادید و فکر کردید که دیگر وظیفه ای ندارید. از ما خواهند پرسید اینست هو ش ایرانی؟
به ما خواهند گفت چرا با تصمیمی عجیب از جابجایی ساعت ها جلوگیری کردید و به اندازه تولید چندنیرو گاه برق را هدر دادید. آن زمان که روزنامه و اینترنت بود. مگر نمی دانستید که در آمریکای شمالی در سال 2007 تصمیم گرفتند ساعت ها را دوهفته زودتر از روال سابق جابجا کنند و از تاسیس سه نیروگاه جدید جلوگیری کردند.
به عنوان یک اصل فکر می کنم هر کس به 300 اعتراض کرد وظیفه دارد به سیوند هم اعتراض کند.
