یکی ازدرس هایمان سمیناررهبری سازمانی است. وقتی می گم سمینار منظورم یک لشکر مخاطب و سخنران نیست. در واقع ما 7 نفر دانشجوی دکتری هستیم که مخاطبان سمیناریم ، یک استاد هم جلسه را اداره می کنه و هربارمیزبان یک میهمان به عنوان سخنران هستیم . دراین جلسات بالاترین مقام بهداشتی ماساچوست که به او سکرتربهداشت می گن، رییس انجمن بهداشت عمومی آمریکا، مدیر دانشگاه علوم پزشکی بستون و مدیر روابط عمومی بیمارستان برایمان در مورد چالش های کاریشان و همچنین سیاست ها و برنامه هایشان صحبت کرده اند.
روز گذشته آقای جول لم اشتین که موسس کمپانی بهداشتی جان اسنو است برامون صحبت کرد. جول، جان اسنو را درسال 1978 راه انداخته و الان 1200 نفر کارمند داره و یک چیزی حدود 185 میلیون دلار گردش کارسالانه شه و موفق ترین مجموعه این شکلی درآمریکاست.
سمینارها معمولن 20 دقیقه صحبته و بعد ما میهمان بنده ی خدا را 80 دقیقه سوال پیچ می کنیم. هرچی سوال عملیاتی تر بهتر. چون تعدادمون کمه تعامل جالبی اتفاق می افته.سوالات زیادی پرسیدم چون جواب ها به کاردوستانی که می خوان موسسه و سازمان غیردولتی یا شرکت انتفاعی راه بندازن می خوره بعضی ازجواب ها را تلگرافی اینجا می ذارم.
جول می گفت:
سازمان من یک نمودارسازمانی فلت داره، و همه کارها غیر متمرکز انجام می شه. یعنی اینطوری نیست که بعضی پروژه را بنویسند بعضی اجرا کنند ( صف وستاد ندارند) همه هم صفند و هم ستاد.
می گفت همه همکاران همه چیزرو می دونند درمورد پروژه ها واتفاقات داخل سازمان، تنها چیزی را که نمی دونند اینه که دستمزد هرنفر چقدره.
می گفت روش من مشارکتی است،ولی سازمان من دموکراتیک نیست، نظرهمه رامی گیرم ولی خودم آنقدر باهوش هستم که تصمیم گیرنده نهایی باشم.
می گفت اگه پول اضافه بیاریم خرج خوشگل کردن دفتر نمی کنیم با پول اضافه پروژه های جدید تعریف می کنیم.
می گفت مهمترین کارمن به عنوان مدیر اینست که پاسدارفرهنگ سازمانی باشم که با زحمت ساخته ایم .
می گفت جوانان، این سازمان را راه می برند. و تمام سرمایه گذاری من روی جوانان است.
می گفت اگر همکار جدیدی بگیریم نظر کارکنان برای نگه داشتن همکار جدید یا خواستن عذر او از هرچیزی مهمتر است.
می گفت انگیزه کارازهرچیزی مهمتراست ، مهارت های کاری را می تونم به افراد بیاموزم ولی انگیزه یاد دادنی نیست. فرد باید باور داشته باشد به کارش و به کاری که انجام می ده افتخارکنه.
