هامون

آخرین باری که به هامون رفتم سال 1381 بود. آن موقع به دنبال سالها خشکسالی و همچنین بستن آب هیرمند در بالا دست در کشور افغانستان هامون خشک بود. خشک خشک. از گاوهای سیستانی و نی زارها خبری نبود. با ماشین تا پای کوه خواجه می رفتی و طوفان خاک بود که بدرقه ات می کرد.
هامون که در سرزمین سیستان و در مرز ایران و افغانستان واقع است نقشی اساسی در اقتصاد مردم زحمتکش سیستان دارد. هامون حامل فرهنگ سیستان است. در کوه خواجه آرامگاهی است که مردم اعتقاد دارند آرامگاه رستم است و می دانید که فردوسی می گوید که رستم یلی بود در سیستان منش کردمش رستم پهلوان. حالا دوستان خبر می دهند که هامون در حال آب گیری است. شاید برای آدم هایی که در کشور ها ی پر آب زندگی می کنند این یک خبر معمولی باشد. ولی برای ما در سرزمین خشک ایران و به خصوص در سیستان این خبر سراسر شادمانی است .
در بلوچستان زمانی که در بهار 1382 بعداز 5 سال باران بارید پایکوبی مردمان را دیده ام ما هم در تهران جشن گرفتیم و قتی از آنسوی خط شیر محمد خبر باران را داد.