بازاریابی اجتماعی به مفهوم استفاده از اصول بازاریابی برای تاثیر بررفتارهای مردمان به منظوربهبود وضعیت بهداشتی یا اجتماعی است. در پروژه بازاریابی اجتماعی طراح برنامه به این سؤالات پاسخ می دهد.
1- محصول بازاریابی: این برنامه چه محصولی دارد. قرار است چه رفتاری تغییر کند.
2- هزینه : برای انجام این برنامه چه هزینه هایی باید پرداخت شود. این هزینه ها می تواندهزینه مالی باشد یا هزینه های روانی و روحی
3- محل : این برنامه قرار است درچه محلی انجام شود.
4- روش های ارتباطی : قرار است پیام بازاریابی ازچه طریقی منتقل شود.
همچنین در فرایند بازاریابی اجتماعی باید یک بده بستانی انجام شود. مردم باید در مقابل رفتاری که تغییر می دهند چیزی بدست بیاورند. همچنین موضوعاتی مثل اینکه چه زمانی برای این مهم مناسب است و سایر جنبه ها باید بررسی شوند.
باید برای برنامه بازاریابی اجتماعی اهداف و استراتژی هایی تدوین شوند. انجام یک مطالعه نیازسنجی، تجزیه وتحلیل داده ها، و مطالعات کیفی برای فهم بهتر گروه هدف و تدوین برنامه توصیه می شوند.
بعدازاینکه همه این کارها انجام شد، نوبت به این می رسد که ازمناسبت هایی مثل حرکات نمادین ( مثل اقدامات روززمین ) در چارچوب برنامه استفاده کنیم. یعنی اینکه برنامه، یک چارچوب منطقی دارد. اول و آخردارد. و معلوم است که به دنبال چه چیزی می گردد. درپایان هم می شودنشست و نتایج رامتر کرد و اندازه گیری نمود.
درایران معمولا اتفاقی که می افتد اینست که فقط به حرکت نمادین توجه می شود. و همه حواس برنامه ریزتوجه به اینست که چگونه و با چه کیفیتی حرکت نمادین ( مثلا روززمین ) انجام شود.وبه حرکت نمادین به عنوان جزیی از برنامه بازاریابی اجتماعی نگاه نمی شود. و اگراین اقدام مثلا شامل یک سمینار دولتی یا غیردولتی ( تامین اعتبارشده ) باشد.نخستین جلسه برنامه ریز صرف این می شود که چه ناهاری با چه خورشتی یا چه کادویی و چه صنعت دستی دراین همایش توزیع (خیر) خواهند شد.
معمولن در ایران برنامه های نمادین که می توانند بخشی از بازاریابی اجتماعی باشند درچارچوب چنین برنامه ای تعریف نمی شوندو به همین علت است که در موسم همایش ها ( تابستان ها) صدها همایش انجام می شود بدون هیچ ارتباطی با دیگر همایش ها و به طورعام در پرده این همایش ها می نویسند نخستین همایش ......
