روزگذشته برای نخستین بار شاهد ماراتون بستون بودم. این ماراتون قدیمی ترین ماراتون سالانه در جهان است این رویداد یکی از رویدادهای به یادماندنی شهر فرهنگی و تاریخی بستون است.سالانه جمعیتی بالغ بر 20000 نفر دراین ماراتون شرکت می کنند.امسال یکصدویازدهمین سال این ماراتون که ازسال 1897 آغاز شده است بود. نخستین موج ماراتون ویلچر سواران هستند. سپس به فاصله نیم ساعت زنان آغازکننده موج دوم هستند و درپایان مردان به فاصله نیم ساعت ازنقطه آغاز دراین رویداد که به عنوان با پرستیژترین دوی جاده ای معروف است به رقابت می پردازند.
جالب آنکه یک انجمن غیردولتی به نام انجمن ورزشی بستون این برنامه را مدیریت می کند. شرکت کنندگان برای ثبت نام مبلغی بین 95 تا 200 دلار پرداخت می کنند. همچنین قبل ازثبت نام باید ثابت شود که شرکت کننده کیفیت شرکت درماراتون را دارد بنابراین نتایج آزمایش ها و اعتبارنامه هایی مبنی بر سابقه ماراتون بایستی از طرف متقاضی ارایه شود.
روز گذشته شاهد رقابت مردان و زنانی بودم که با تشویق هزاران نفر ازشهروندان، مسافت 42 کیلومتری را با قدرت می دویدند. با خود فکر می کردم اگر بخواهیم در تهران 14 میلیونی مسابقه ماراتون بگذاریم چند نفر شرکت خواهند کرد. همچنین انجام چنین برنامه ای درتهران، توسط انجمن های غیردولتی غیرممکن است. در جبهه سبز، چندین نوبت برنامه دوچرخه سواران سبز را درشهر تهران در مسافتی 4-5 کیلومتری تجربه کرده ایم و هربار پشت دستمان را داغ کردیم که هرگز چنین برنامه هایی را درتهران راه نیندازیم. عدم هماهنگی دستگاههای مربوطه به ویژه پلیس و شهرداری، بیم تبدیل یک رویداد ورزش همگانی به یک اتفاق سیاسی، عدم هماهنگی اورژانس وغیره برای برگزارکنندگان چنین رویدادی در تهران تنها کابوس می سازد و تازه بعد از انجام برنامه هیچ ارتباطی بین این رویداد و اتفاقات مشابه درهمان شهر وجود نخواهد داشت. و البته اگر شانس بیاورید و اتفاق بدی نیفتد کسی دستتان را به گرمی نخواهد فشرد.
به هر حال جای شما خالی دیدن این همه ورزشکار در یک هوای بارانی بسیار دلپذیربود
