بيژن جلالی و خاطره حجازی مجمو عه ای از شعرهای سبزشان را برای انتشار در سال ۱۳۷۷ در اختيار ما گذاشتند تا در مجموعه ای تحت عنوان شاعران سبز منتشر کنيم . چون قرار بود اين مجموعه با تصاويری از طبيعت ايران و با کيفيت عالی در قطع بزرگ منتشر شود متاسفانه به دليل محدوديت های مالی هيچ وقت اين امکان پيش نيامد. در اينجا يکی از شعرهای مجموعه شاعران سبز را از خاطره حجازی می گذارم. خیال می کنم این شعر برا ی نخستین بار منتشر می شود. چون شعر را از حافظه ام می نويسم ممکن است با اصل شعر اندکی متفاوت باشد که همينجا از خاطره عزيز پوزش می طلبم.
تو نمی شنوی
ولی باور کن
درختها حر ف می زنند
بار ها ديده ام
وقتی که با غبان مجموعه
پای درختان آب آلوده می ببندد
درختان خرمالو
غنچه هايشان را سقط می کنند و صدای شيون
حياط را بر می دارد
تو نمی شنوی
ولی باور کن
صدا های بسياری هست
اگر کمی بلند گوی خودت را کم کنی
همه را می شنوي
